فصلنامه کاروبن شماره هشتم کارآفرینی و کسب وکار

با کسب و کار بانوان عضو ویبو آشنا شوید

در این شماره برخی از اعضای ویبو، مطالبی را در زمینه فعالیت خود با شما تسهیم میشوند. مطالبی که گویای توانمندی و عالقه آنها به تخصص آنهاست. در این شماره با خانم مریم احمدیان مقدم به عنوان کارآفرین به گفتگو نشستیم. خانم سعیده سجاد کارآفرین است و در رشته کارآفرینی درس خوانده او همچنین DBA دارد. مقاله او ترجمه و تلخیص یک مقاله انگلیسی است که با عنوان «رهبران، از تاش برای قهرمان شدن دست بردارید» است. خانم آماندا حسی مشاور کسب و کار است در این شماره با موضوع توسعه فردی «نقشه راه من برای بهترین خودم» نوشته است.

رهبران کسب و کار از تلاش برای قهرمان شدن دست بردارید

یک دفتر کار زیبا در محلهای با کالس در شهر نیویورک را تصور کنید. مدیران ارشد کسب و کار یکی پس از دیگری چند دقیقه قبل از باز شدن در محتاطانه وارد اتاق انتظار میشوند. آنها از اینکه کسی آنها را بشناسد واهمه دارند و وقتی فردی آشنا را در این دفتر مالقات کنند وانمود میکنند فرد را ندیده اند و نگاهشان را به سمت دیگری متمایل میکنند. این دفتر کار یک روان درمانگر مشهور است و ا کثر رهبران تجاری که در آنجا حضور دارند ترجیح میدهند ملاقات های خود را مخفی نگه دارند، ریچارد نیکسون روان درمانگر مشهور اشاره میکند از هر پنج مدیر عامل دو نفر به دنبال درمان هستند.

متأسفانه، برای بسیاری از رهبران کسب وکار ، درخواست کمک و کشف احساسات هنوز هم به عنوان نقطه ضعف تلقی میشود. برای دهه ها، دیدگاه سنتی این بوده که رهبران کسب وکار برای دست یابی به موفقیت باید خطاناپذیر ، غیرقابل تسلیم، کنترلگر و جسور باشند. به نظر می رسید این رهبران قهرمان متولد شده ایند و ذاتا بهره هوشی بالایی دارند و ایده ها و دستورالعمل ها را برای اجرا به زیردستان ارائه میکنند. به عنوان یک لیدرشیپ کوچ با بسیاری از رهبران به ظاهر قهرمان کار کرده ام این مدیران با هوش و موفق، استاد رهبری و هدایت هستند. بطور خلاصه آنها نمیدانند چگونه بایستی به عنوان رهبران انسانی رفتار کنند. این مشکل ابعاد جهانی دارد. نه تنها برای خود رهبران بلکه برای افرادی که کنار آنها هستند، شرکتشان و در مقیاس وسیعتر برای جهان.

ترس از هرج و مرج

بسیاری از رهبران بر این باورند اگر افراد با همکاران خود ارتباط شخصیتری برقرار کنند، ممکن است سونامی ارتباطات نزدیک و دوستانه شکل گیرد و افراد وظایف اصلی خود را فراموش کنند. یکی از مدیران ارشد به من گفت: احساسات به دفتر کار تعلق ندارند. ا گر هدف همه رفع مشکالت نباشد قادر به هدایت کشتی کسب و کار نخواهند بود؟ این فکر باعث میشود بسیاری از مشتریان من احساس کنند مانند بندبازان بدون ایمنی در حال حرکت روی یک طناب هستند.

موسسه کارآفرینان توسعه هزاره سوم