بیوگرافی آمینا موادی طراح جهانی کفش

آمینا موادی و موفقیت های او به عنوان طراح جهانی کفش ( آمینا معادی )

• آغاز سفر شغلی آمینا موآدی
• آمینا موآدی دومین برندی که ثبت کردم
• تفکرات فمینیستی آمینا موآدی
• تاثیرات پاندمی کرونا بر برند آمینا موآدی

Amina Muaddi

تجربیات شخصی و حرفه ای آمینا موادی از مهاجرت خانواده اش و سختی ها و هیجانات دوران کودکی و بزرگسالی وی ، تا رسیدن به موفقیت از زبان خودش

هیچ وقت احساس نمی کردم به جایی تعلق دارم. وقتی در رومانی مستقر شدیم ، من را عرب می دیدند ، در ایتالیا من رومانیایی بودم. الان در پاریس هستم فکر می کنند من ایتالیایی هستم.

نوشتارهای دیگر: ( امینه معادی ، آمینا موادی ، امینا موادی ، امینه موادی ، امینه معادی )

امینا موادی دختر پدری اردنی و مادری رومانیایی است که در روز سه شنبه 2 ژوئن 1987  در اردن بدنیا آمد و تنها 7 سال داشت که از اردن به رومانی مهاجرت کردند. البته رومانی کشور فقیری بود که در تلاش بود تا از اثرات رژیم کمونیستی آن زمان خلاص شود و وارد جامعه مدرن شود.

موادی این چنین می گوید: « می‌توانید تصور کنید ، من دوران کودکی‌ای را بدون هیچ اشاره‌ای به مد گذراندم. مد حوزه ای بود که نه در اردن و نه در رومانی نتوانسته بود به یک بخش تبدیل شود که البته همچنان هم همین طور است. بنابراین، تنها فردی که از نظر مد الهام بخش من بود ، مادرم بود. و سردبیرانی که در مجلات مد کار می کردند. وقتی 3 ساله بودم، کفش های مادرم را می پوشیدم و ساعت ها در خانه پرسه می زدم. دقیقاً یادم نیست کدام کفش ها بود ، من تمام کفش های او را امتحان کرده ام ، زیرا مادرم صدها کفش داشت»

موادی تا مدت ها تنها فرزند خانه بود. تا اینکه والدینش تصمیم به طلاق گرفتند. پدرش از همسر دوم صاحب فرزند شد. مادرش دیگر هیچ گاه بچه دار نشد. او با خنده می گوید: «می ترسم من تنها دلیلی باشم که مادرم نمی خواهد بعد از من بچه دار شود. من یک شیطان کوچک بودم. من فوق العاده شیطون و پرانرژی بودم. مادرم کاملا برعکس من بود. تنها نقطه مشترکی که بین من و مادرم وجود دارد فکر میکنم فقط مد باشد. او در ادامه از دوران کودکی پرانرژی، شاد و خستگی ناپذیرش می گوید: هنوز از آن روزها کودکی جای زخم روی زانوهایم باقی مانده. درخت هایی که از آنها بالا رفته و آنها افتاده ام بی شمارند. من هم دختر بودم هم پسر!»

آمینا موادی کفش هایی را طراحی می کند که هر زنی آرزویش را دارد و دوست دارد داشته باشد. علاوه بر کفش، به پوشنده طرح هایش هوی و شخصیت می بخشد. او مشتری های ثابت و وفادار زیادی مانند ریحانا ، دوآ لیپا، رزی هانتینگتون وایتلی و کندال جنر دارد. موادی که در پاریس با او آشنا شدیم، برای اولین بار روی جلد یکی نسخه های مجله L'Officiel بود.

از زمانی که آماده عکاسی آمینا موادی برای کاور پاریس می شدم، نمی توانم جمله " پاشنه پا ، ذهن و استانداردهای خود را بالا نگه دارید " از کوکو شانل را فراموش کنم.

در روز عکاسی ، من احساس می کنم که این جمله برای Muaddi برازنده باشد ، زیرا ما به سمت Hôtel Particulier Montmartre در حرکتسم ، جایی که عکس روی جلد را عکاسی خواهیم کرد. در حالی که در دو سال اخیر، موادی کفش هایی را طراحی کرده که هر زنی آرزوی آن را دارد. علاوه بر کفش ، به پوشنده طرح هایش هویت و شخصیت می بخشد. ریحانا ، دوآ لیپا ، رزی هانتینگتون وایتلی ، کندال جنر، آمینا موادی مشترینان ثابت و وفادار زیادی دارد. وجه مشترک همه آنها این است که زنانی آزاد ، با اعتماد به نفس ، شجاع و الهام بخش هستند. وقتی وارد ساختمان تاریخی قرن نوزدهم می‌شوم ، که قبلاً خانه اعضای خانواده‌هایی مانند هرمس و روچیلد بود، متوجه می‌شوم که آمینا موادی نه تنها در طراحی کفش ، بلکه در انتخاب مکان‌ها نیز عالی است. چون او کسی بود که به ما پیشنهاد داد عکاسی را اینجا انجام دهیم.

ما با عکاس آلوا گالیم در حال بررسی مکان هایی بودیم که در هتل باید عکاسی شود. در آن لحپظه بود که آمینا موادی با قهوه و انرژی مثبت وارد هتل شد. برای آماده شدن به سمت اتاق سوئیتش به نام Arbres à Oreilles حرکت کرد. من به تازگی از میلان آمده بودم. محدودیت هایی که پاندمی کرونا ایجاد کرده بود در میلان انعطاف پذیرتر از پاریس بود. بالاخره بعد از تلاش توانستم در یک رستوران روباز بنشینم. ماه ها بود که با دوستانم بیرون غذا نمی خورده بودم. این یک احساس عالی بود! دلم خیلی تنگ شده بود!

موادی چند سالی است که در پاریس زندگی می کند. او می گوید که با وجود اینکه سال ها در میلان بوده است، روحیه مردم پاریس را بیشتر دوست دارد.او می گوید: " من اغلب هم برای تجارت، هم برای دیدن دوستانم و هم برای غذاهای ایتالیایی که دوست دارم به میلان می روم. اما فکر نمی‌کنم که دیگر در آنجا مستقر شوم."
 

او میگوید : وقتی به رویاهای کودکیم فکر می کنم ، از خودم می پرسم که آیا تمام آرزوهای من در کودکی تحقق یافته است؟  البته که نه! تا زمانی که زندگی می کنیم و نفس می کشیم ، باید رویا داشته باشیم. اگر رویا نداشته باشیم ، هدف زندگی ما به پایان رسیده است. من رویاهای زیادی دارم که می خواهم آنها را برآورده کنم. من تازه دارم شروع می کنم.

پرسیدم خانم موادی شما زندگیتان را به صورت برنامه ریزی شده تنظیم می کنید یا به صورت غریزی؟ او پاسخ داد:« من همیشه با غریزه و شهودم عمل می کنم ، چه از نظر حرفه ای و چه خلاقیت. من در هر تصمیمی که به ندای درونم گوش نمی‌دادم همیشه پشیمان می شدم. البته از نظر حرفه ای برای حرفه ام برنامه ریزی منطقی می کنم، اما در نهایت شهود من تصمیم نهایی را می گیرد.»

آمینا موادی بر اساس کشورهایی که در آن زندگی می‌کرده ، بدیهی است که مجبور بوده با یک سردرگمی فرهنگی دست و پنجه نرم کند که احتمالاً در طول زندگی‌اش بر تصمیمات عقلانی او تأثیر گذاشته. من به تأثیرات مثبت و منفی چند فرهنگی بر بینش اشاره می کنم و او در جواب اینگونه می گوید: "من بزرگ شدم تا یک عاشق فرهنگ کامل باشم. هیچ وقت احساس نمی کردم به جایی تعلق دارم. وقتی در رومانی مستقر شدیم ، من را عرب می دیدند ، در ایتالیا من رومانیایی بودم. الان در پاریس هستم فکر می کنند من ایتالیایی هستم. همانطور که می بینید من یک خارجی از همه جا هستم. شما در کودکی بسیار گیج و سر در گم هستید زیرا می خواهید احساس تعلق کنید. اما حالا فهمیدم که اساس این خارجی بودن این است که همه جا احساس تعلق داشته باشی. تعلق نداشتن به کسی یا جایی به شما امکان می دهد با همه ارتباط برقرار کنید. من به نوعی مانند یک دیگ ذوب فلزات هستم و از آن بسیار راضی هستم!»

آغاز سفر شغلی آمینا موآدی

سفر شغلی آمینا موادی با رفتن به ایتالیا در سن 16 سالگی برای تحقق رویای خود برای تبدیل شدن به یک ویرایشگر مد از دوران کودکی شکل می گیرد. او در موسسه طراحی اروپایی در میلان در حال تحصیل در زمینه ارتباطات و بازاریابی است. درس خواندن در کنار دانشجویان طراحی ، باعث شد غبار طراحی امروزی را ببلعد. پس از فارغ التحصیلی، او کار خود را به عنوان دستیار ویرایشگر مد آغاز کرد. او در بهترین مجلات مد ایتالیا آشپزی کرد. به محض اینکه متوجه می شود که در قسمت داستان و خلق تصویر بیشتر به مد مردانه و دنیای مردانه توجه دارد. مدتی برای L'Uomo Vogue کار می کند، سپس از مجله GQ پیشنهاد کار دریافت می کند. او بدون تردید به نیویورک می رود.

آمینا موادی درباره سفرش به نیویورک اینگونه میگوید: « نیویورک یک تجربه باورنکردنی بود. من فقط به مجله محدود نشدم ، من با افراد مشهوری مانند جاستین تیمبرلیک و برادران جوناس کار کردم ، اما هرگز احساس کامل بودن نکردم. یک روز مدیرم گفت: "اگر خوشحال نیستی ، باید دنبال چیزهایی بروی که خوشحالت می کند." برو و رویایت را زندگی کن!» من راه افتادم. این یادآوری ارزشمندی بود که به صدای قلبم گوش کنم. در سن 25 سالگی از نیویورک به ایتالیا برگشتم و آستین‌هایم را بالا زدم و اولین برند کفشم ، Oscar Tiye را تأسیس کردم.

من دوست دارم تا آخر بجنگم. مردم اغلب به نتیجه یک پروژه نگاه می کنند. آنها نمی بینند که چگونه به وجود آمد ، با چه شکست هایی مواجه شد ، چگونه روز و شب کار کردم. از یک طرف مدام برای رویاهایم و خودم می جنگم، اما در مواقع لزوم ، اول چاقو را به خودم می زنم. انتقاد از خود من به اندازه ایمان من سخت است.

در یافت جایزه بهترین طراح سال 2018

آمینا موآدی دومین برندی که ثبت کردم

آمینا موادی دومین برندی که پس از اسکار تیه تاسیس کرد برندی با نام خود بود. این بار چه چیزی متفاوت بود، می خواهم بدانم.

او ادامه داد: همه چیز خیلی متفاوت بود. اول از همه ، تجربه و آگاهی من تغییر کرده و دگرگون شده بود. من با تجربه تر، آگاه تر بودم. می دانستم چه می خواهم و خودم را بهتر می شناختم. شجاعت و بی باکی. اشتباه نکن وقتی میگم بی باکی، البته ترس داشتم ولی نگذاشتم برمن چیره شود. یک دقیقه هم نگران نظر مشتریان نبودم. اجازه ندادم کسی به من دیکته کند. من فقط با خودم آشتی کردم، نه با دیگران.

اگر صاحب یک جفت کفش موادی هستی ، می دانید که کفش آمینا موادی هویت و شخصیت دارد. آنها مانند یک شخصیت شکل گرفته هستند. من از هر چیزی که در حین طراحی نظرم را جلب می کند تغذیه می کنم. این تقریباً یک غریزه است. می بینم، احساس می کنم و به آن سمت می روم. گاهی برای یک دوره ، گاهی نویسندگان ، گاهی هنرمندان ، گاهی عکس‌ها یا شمایل‌ها... اما مهم‌تر از همه ، من چیزهایی را که خود می‌خواهم بپوشم طراحی می‌کنم.

گیلدا، بیگم ، لوپیتا ، بریگیت ، دالیدا... اسم کفش هایش هم مثل طرح هایش منحصر به فرد است. « وقتی کفش‌هایم را نام می‌برم ، از افرادی که دوستشان دارم، دوستانم، خانواده‌ام الهام می‌گیرم. صادقانه بگویم، من با فشار باورنکردنی روبرو هستم. همه دوستانم از من انتظار دارند که اسم آنها را روی کفش هایم را بگذارم.»

تاثیرات پاندمی کرونا بر برند آمینا موآدی

« بدون شک، سال 2020 برای بسیاری از برندهای مد سال پر دردسری بود. در حالی که اکثر برندها تحت تاثیر منفی بحران اقتصادی هستند، آمینا موادی یکی از معدود برندهایی است که میزان موفقیت خود را در پاندمی جهانی افزایش داده است. او این موفقیت را ناشی از یک شرکت و ساختار بوتیک می داند. «چنین مدل کسب وکار سالم پایدار ما بر اساس تقاضا شکل گرفته است ، هیچ فشار یا عجله تولید نداریم. سعی می کنم قدم های درست را بردارم. همانطور که او گفت، من نمی خواهم گام های بلندی بردارم. همچنین می توانم با کفش هایی که طراحی کرده ام، زنان را رویاپردازی کنم. و من فکر می‌کنم هنگام مواجهه با یک بیماری پاندمی جهانی ، کمی بیشتر از حد معمول رویا می‌دیدم.»

تفکرات فمینیستی آمینا موآدی

آمینا موادی به عنوان یک طراح زنی برای زنان طراحی می‌کند، نظر او را درباره این تصور می‌پرسم:  در نظام مردانه ، زنان می‌توانند از مبارزه خود برای برابری محافظت کنند ، چون موادی با تمام زنانگی خود این آزادی را اعلام می کند و به نظر من حتی آن را به چالش می کشد. در این زمینه ، وقت آن است که بگوییم کفش های پاشنه بلند نیز فمینیستی هستند. « وقتی به تاریخ نگاه می کنیم ، می بینیم که طراحان مرد ممتاز بودند ، اما اکنون زمان تغییر است. برای من ، معرفی طراحان مرد به من انگیزه بیشتری داد. باعث شد بیشتر کار کنم و به کارم ادامه دهم. همیشه فکر می کردم باید آنقدر خوب باشم که نتوانند مرا نادیده بگیرند. فکر می کنم کفش ها، به خصوص کفش های پاشنه بلند، همیشه فمینیستی بوده اند. همچنین ، فقط زنان آن را نمی پوشند ، اکنون مردان نیز آن را می پوشند. اینطوری باید باشد ، هرکس باید آنچه را که می خواهد بپوشد.»

آمینا موآدی یکی از داوران هیئت داوری شرکت مد ووگ بوده و همچنین طراح برند فنتی ریحانا نیز هست و عاشق تاتو ست

گردآوری مجله ازمیر تایمز ترجمه: س.حمید.رابط 

www.aminamuaddi.com