رزا متولد تیر67 عنصرآب هستم
نمادی از خرچنگ و این چیزا هم دمدمی هم آروم مثل خرچنگی که به سمت دریا میره بعد از نیش زدن هم طوفانی مثل دریاهای که تو خواب طوفانیه، لیسانس کامپیوتر دارم اما فقط در حد مدرک و جدیش نگرفتم.
خب هر کسی باید چیزی واسه گفتن و تعریف کردن داشته باشه، من هنوز نمیدونم چی هستم و چکار میکنم و چی باید بخوام که سال بعدم بگم آره همینو میخواستم، خودش بود.
یه چیزایی هم تو ذهنمه که کوتاه و پر از تصویر و خواب گونه است، بدون نتیجه گیری و اکثرا نامفهوم چون زندگی همینه چون هیچ وقت ما نمی‌فهمیم کجاییم و چرا اینجاییم و تا میایم بفهمیم یه تغییر دیگه ایجاد میشه.
و در ادامه ...
این همه روز اومدن و رفتن برای این همه آدم کی میتونه ادعا کنه روزایی شبیه هم داشتن دقیقا شبیه هم ، فکر کنم خود خدا هم تو حیرته از این همه اتفاق و تغییر که تو دنیاش داره پیش میاد ، خدایی که قطعا هست نور عظیمی که خاموش نمیشه اما انگار کناره گرفته از جریان انرژی‌های که هر لحظه آزاد میشه و علم و منطق و هنر هر لحظه انفجاری تر،چون اگه بخاد باز وارد عمل شه دنیاه خدایی که قطعا هست نورعظیمی که خاموش نمیشه اما انگار کناره گرفته از جریان انرژی های که هر لحظه آزاد میشه و علم و منطق و هنر هر لحظه انفجاری تر،چون اگه بخاد باز وارد عمل شه دنیاهای دیگه بوجود میاد و خدا میدونه که همینقدر بسته و ظرفیت انسانها از اتفاقات در حال پر شدنه مگر آدمهایی که بخان به حقیقت بیشتری برسن و احتمالا بخوان که دیوونه بشن یا به مقام پیامبری برسن آرزومندم شان و شعور و زیبایی حیوانات خصوصا سگها تو ایران جدی گرفته شه و قفسهای قناریها رو بزارن دم سطل زباله و صدای غلامرضا بنانو تو خونشون پخش کنن انسانی هر انسانی باید بتونه مرهمی باشه برای طبیعت و حیوانات، باید، و از منابع آب بیرحمانه استفاده نکنه ، امیدوارم بتونیم خودمون باشیم و پشیمون نشیم از هیچ چیز و گذشته خوبی برای خودمون بسازیم آره من میگم گذشته خوب بهتر از رویای آیندس، بهتر از انتظار و برنامه ریزیه زندگی همه بر پایه خاطراته و نمیشه ازش فرار کرد چیزی که باب شده آینده نگری و مثبت اندیشی و شادی ظاهریه و باعث ماسک و جدایی از خود واقعیمون شده، نه هر چیزی سر جاش، حتی ناراحتی و غم بدون فیلتر در ضمن روزها داره به سرعت میگزره برای همه همینطور شده زمان رفته رو دور ٢x و برای من همیشه منتظر اتفاق خوبیه، اما اونجا که ابتهاج میگه:
"آهوان گم شدند در شب دشت آه از آن رفتگان بی برگشت"
امیدوارم بی برگشتی هیچ موجودی و نبینم چون ظرفیتم نزدیک آلارم رفته ...
گردآوری مجله ازمیرتایمز
بررسی جامعه شناختی زنان، مد و ادبیات در دوره گذار از امپراتوری عثمانی
رهایی تدریجی زنان در دوره عثمانی از حجاب و چادر، و توانایی آن ها در گذر زمان برای پوشیدن لباس مطابق با خواست خود، آشکار کردن چهره و سرشان، و حتی پیروی از "مد دکلته" در برهه ای از زمان، حتی قشر "روشنفکر" جامعه را نیز ناراحت می کرد.
منبع : bianet.org - برگرفته شده از مقاله نویسنده ترک با کمی ویرایش : مروه کوچوک سارپ
فهرست مطالب صفحه
