داستان طنز گیاه خواری از سین جاوید

طنز گیاه خواری از نویسنده خانم سین جاوید

همیشه فکر میکنم اگه گیاه خوار یا همون وگان بشم

E6

همیشه فکر میکنم اگه گیاه خوار یا همون وگان  بشم ، اولین روز عالیه دومین روز بد نیست سومی ای بَدَک نیست چهارمین روز کم کم سبزیجات تازه تموم میشه و باید برم خرید روز پنجم ، چقدر یاد رستورانهایی میکنم که قبلا می رفتم و عروسی هایی که شامو کامل نخوردم... 😐 روز ششم گرسنه میشم ، دلم میخواد سیگار بکشم و نصف سیگارو با نصف نون سنگک لقمه بزرگ درست کنم و نجویده قورت بدم.... 🙄 روز هفتم ، 😡 ای تووو روح اونیکه گفت آدم با سبزی و گیاه سیر میشه!!!!! نهایتا به این نتیجه میرسم ‏از گیاه‌خواری فقط اون دو پَر ریحون کنار کوبیده رو دوست دارم .😊😋😎

از اونجایی که تخصص و تحصیلات بنده در زمینه مهندسی  گیاهان اعم از خوراکی و غیر خوراکیه ، کار کردن درمحیط های کشت و گلخانه ، گیاهان دارویی و سبزی و صیفی دقیقا مثل اینه که منو بستن به درخت و جلوچشمم انواع  چنجه و کباب  دنده ، شیشلیک و برگ و کوبیده رو روی ذغال درست میکنن.....  به جرات میتونم بگم تنهایی ومجردی رژیم غذایی و شغل و آینده ام و چه بسا سرنوشتمُ تغییرمیده.

البته گیاه خواری نه تنها در دین بلکه در آخرت و اعمال اخروی هم تاثیر گذاره 😁، چرا که به شخصه صد در صد مطمئنم بهشتیان گیاهخوارند. تا جاییکه از مطالعه و تجربیات بزرگان حس کردم دربهشت ازکباب بره و ماهی شکم پر و بوقلمون بریان خبری نیست 🤫، کلا تغذیه بر پایه زیتون ، انجیرو سیب و انار دون شده و رودهای آبمیوه و شراب خالص......  

بماند به یادگار ، این ذهنیت بیشترحال وهوای جهنم و تداعی میکنه  تا بهشت .. 😕

واما  یک  موضوع مهم  بشدت آزارم میده ...    خود گیاهان یه دسته گیاه گوشت خوار دارن..  احتمالا اون دسته گوشت خوار از گیاهان با کلاس هستن که رفتاری خارج از عرف  جامعه خودشون پیدا کردن ...

تغییر ذائقه ، خودش نوعی اعتراض به شرایط  نامطلوب زندگیِ

E7

کوچکتر که بودم

وقتی مهمان می آمد مانند یک توپ جلویشان قِل میخوردم و تمام شیرین کارهایی که بلد بودم و انجام میدادم ...

***  دوگ  ***

لغت انگلیسی هم بلد بودم به شکل کاملا حرفه ای و بی لهجه تکرارشان میکردم خاطرم هست یکی از کلمه ها کارپت carpet بود...  حتی از تکرارش لذت میبردم  شاید مهمانها بیشتر بمانند. فقط میخواستم بیشتر بمانند...  دیرتر بروند...

***  همین  ***

اصلاً نروند... بعد مامانم من را میبرد به گوشه ای و میگفت هیچ وقت اصرار نکن ، هر کسی خودش دوست داشته باشد می ماند ، بیشتر هم می ماند ، مامانم هیچ وقت اهل تعارف کردن نبود.  اما من باز مهمان بعدی که می آمد می رفتم جلویش قل میخوردم وبا تمام توان هنرمندی میکردم که بماند ... دیرتر برود...

بزرگتر که شدم وقتی جلوی دوستم که اتفاقا آشنای قدیمی هم بود با سبک بزرگسالی شیطنت میکردم... که بماند و آن قدر خندیدم  با عدم تعادل مثل لیزخوردن روی پوست موز افتادم روی میز و پرت شدم...  اینبار شدم سوژه خنده ، فهمیدم مامانم راست میگفت. مهمان و دوست و همسایه و زن و شوهرندارد.  هر کسی بخواهد می ماند. نخواهد میرود.  حالا تو هی قل بخور و بگو وبخند ... هی شیرین کاری کن...

کسی که باید برود میرود

* هومر ؛ نویسنده وداستان نویس یونانی قرن هشتم   

نویسنده: سین جاوید   گردآوری مجله ازمیرتایمز