اطلاعات تاریخی و شهری ازمیر

اطلاعات تاریخی شهر ازمیر

در انتها لینک صفحات مرتبط با ازمیر را ببینید

ازمیر شهری است که در منطقه دریای اژه ترکیه و یکی از 81 استان این کشور می باشد. این شهر سومین شهر پرجمعیت ترکیه که از نظر اقتصادی، تاریخی ، اجتماعی فرهنگی یکی از شهرهای پیشرو این کشور می باشد. جمعیت آن تا سال 2020، 4،394،694 نفر اعلام شده و این استان بیست و سومین استان بزرگ کشور از نظر مساحت است که توسط استان های آیدین، بالیکسیر، مانیسا و دریای اژه و جزایر دریای اژه احاطه شده است.

گردش با دوربین گوگل در ازمیر

Smyrna  که یکی از شهرهای معروف دوران باستان است، به عنوان شهری که مظهر غنای فرهنگ ایونی است، نامی برای خود دست و پا کرد. به همین منظور این شهر را «ازمیر زیبا»، «ازمیر قدیم» و(مروارید ایونیا) نامیدند. این شهر که در اطراف خلیج ازمیر واقع شده است، یک مرکز نمایشگاهی مهم و شهر بندری است که هر ساله نمایشگاه بین المللی ازمیر را برگزار می کند. در غرب ازمیر، شبهه جزیره اورلا با دریا، سواحل و آب گرمهای زیرزمینی آن قرار دارد. ازمیر در ابتدای خلیجی طولانی و باریک قرار دارد که توسط قایق‌های تفریحی و کشتی‌ها احاطه شده است درختان نخل، درختان خرما و خیابان های وسیع در امتداد ساحل وجود دارد ، بندر ازمیر هفتمین بندر بزرگ ترکیه است.

اگرچه هیچ اطلاعات ثابت شده ای در مورد اینکه نام شهر ازمیر از کجا آمده است وجود ندارد، ارکتیدهایی که مدتی در منطقه ازمیر کنونی زندگی می کردند، با آمازون ها جنگیدند و پیروز شدند. پذیرفته‌ترین دیدگاه این است که اینها، رهبرشان، با زن آمازونی، اسمیرنا ازدواج کرده و منطقه را به نام او نامگذاری کرده‌اند، و نام ازمیر از اسمیرنا آمده استو.

علاوه بر این، نام این شهر به گویش یونانیایی ها که سال ها بر منطقه حکومت می کردند، اسمیرن و در گویش آتنی اسمیرن نوشته می شد. یونانیان امروزی نام این شهر را اسمیرنی تلفظ می کنند. در سال های اخیر آثاری از سکونتگاه روستایی به این نام در اطراف شهر باستانی افسوس پیدا شده است که گمان می رود احتمالاً نام ملکه ای را گذاشته اند که از ازمیر به افسس رفته و به روستای محل سکونت خود رفته است و اطلاعاتی در این باره در منابع باستانی نیز آمده است ، با این حال، کلمه Smyrna یونانی نیست، مانند بسیاری از نام‌های سکونتگاهی در منطقه اژه، منشأ آناتولی دارد و نام تیسمورنا در برخی از متون لوح یافت شده در سکونتگاه کایسری کولتپه که مربوط به آغاز سال 2000 قبل از میلاد است، یافت می شود "ti" در تیسمورنا پیشوندی است که نام یک شخص یا مکان را نشان می دهد ، یونانیان یا ساکنان بایراکلی/تپکول تومولوس این پیشوند را کنار گذاشتند و شهر را اسمورنا نامیدند ، نام این شهر احتمالا بین 3000 سال قبل از میلاد تا 1800 قبل از میلاد به اسمورنو معروف بوده است.

تاریخچه شهر ازمیر

قرون باستان

در نتیجه حمله دوریان ها به یونان در حدود 1050 قبل از میلاد، قبایل فراری از جبهه دوریان به آناتولی رفتند ، آئول ها، که در پایان مهاجرت، سرزمین اصلی یونان را در اطراف Edremit و Çandarlı Bay ترک کردند ، از سوی دیگر یون ها تقریباً در استان ازمیر امروزی و اطراف آن مستقر شده بودند ، علاوه بر شهر باستانی پرگامون که یکی از مراکز مهم منطقه میسیا در دوران باستان بوده و در محدوده منطقه برگاما ازمیر واقع شده است ، کیمه و پیتانه، شهرهای باستانی منطقه آیولیس نیز در داخل شهر قرار دارند.

مرزهای استانی ازمیر قبل از میلاد مسیح  در میان 12 دولت شهر مستقل یونی که توسط آخائیان که از دوریان ها در سرزمین اصلی یونان گریختند و در حدود 1000 در آناتولی غربی ساکن شدند تأسیس شدند ، 7 مورد از آنها، فوکایا (فوچا)، کلازومنای، اریتره، تئوس، کولوفون، لبدوس.

افسوس (Ephesus)، امروزه در محدوده ازمیر واقع شده است از سوی دیگر شهر قدیمی ازمیر (Smyrna) در شبهه جزیره ای به مساحت تقریبی یکصد جریب در شمال شرقی خلیج ایجاد شده است و در طول قرون بعدی، دشت بورنوای امروزی با مایلی که توسط نهر ملس و سیلاب های کوه یامانلار امروزی به وجود آمد شکل گرفت و نیم جزیره به تپه تبدیل شد.

اگرچه سکونت در اطراف تپه Bayrakli/Tepekule که به عنوان اولین سکونتگاه در ازمیر تعیین شده، قدمت بسیار بیشتری به 3000 سال قبل از میلاد دارد ولی آخرین کاوش‌ها تنها به 3000 سال قبل از میلاد برمی‌گردند.

در پرتو اطلاعات به دست آمده در حین کاوش، اولین ساکنان ازمیر در اوایل عصر برنز خانه های خود را بر روی صخره هایی در ارتفاع 3 تا 5 متری از دریا در بالای تپه بنا کردند. سفال های یافت شده شباهت هایی با فرهنگ دوره تروا/تروا (3000-2500 قبل از میلاد) نشان می دهد با این حال، با یافته های به دست آمده از تپه Yeşilova در منطقه Bornova، که در حفاری های انجام شده در سال 2005 کشف شد، تاریخ این شهر به 6500 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد.

یافته‌های این تپه نشان می‌دهد که اولین استقرار در ازمیر در دشت بورنوا در عصر نوسنگی آغاز شده است و تعداد سکونت‌گاه‌ها در دوره‌های کالکولیتیک و برنز افزایش یافته است.

در دوره هیتی (1800-1200 قبل از میلاد) در آناتولی از نوشتن استفاده می شد و به همین دلیل در آن زمان به دوران تاریخی رسیده بود با این حال پس از نابودی تروی هفتم و پایتخت هیتی ها، هاتوسا، توسط قبایلی از بالکان در سال 1200 قبل از میلاد، آناتولی مرکزی و غربی وارد عصر تاریک و نانوشته، عصر آهن شد ، عصر آهن تا 730 قبل از میلاد در پادشاهی فریژی و 650 قبل از میلاد در بقیه آناتولی مرکزی و غربی با استفاده مجدد از نوشتار در آناتولی ادامه یافت.

نام قدیمی ازمیر اسمیرنا

اصطلاح "Smyrna قدیم" برای تمایز شهر دوره باستانی واقع در Tepekule، Bayraklı، با شهر Smyrna، که بعداً در دامنه‌های کوه پاگوس ( کادیفکاله کنونی )  بازسازی شد، استفاده می‌شود. اسمیرنی های اولیه و باستانی در اصل «تانتالوس ناولوخون» (بندر تانتالوس) نامیده می شدند، به نام پادشاه که احتمالاً مؤسس آن محسوب می شد و بعدها نام «اسمیرنا» را به خود گرفت.

به گفته هرودوت، این شهر توسط آئولیان ها تأسیس شد و بعداً به عنوان سیزدهمین عضو به شهرهای ایونی پیوست. یونی ها که از اولین کسانی بودند که به آناتولی آمدند، در سواحل آناتولی غربی مستقر شدند.

در طول عصر آهن ، اسمیرنای باستان ساکنان آئولی ها و ایونیایی ها بود که از هلاس مهاجرت کرده بودند. هیچ مدرکی از زندگی مردم بومی در شبهه جزیره وجود نداشت ، وجود سفالینه هایی از 1000 سال قبل از میلاد مسیح نشان می دهد که سکونت یونانی در اسمیرنا باستان وجود دارد .

از قرن هفتم به بعد ، اسمیرنا هویت یک دولت را پیدا کرد که حدود هزار نفر در داخل دیوارها زندگی می کردند ، در حالی که دیگران در روستاهای اطراف زندگی می کردند ، جایی که مزارع ، درختان زیتون ، تاکستان ها و کارگاه های سفالگری و سنگ تراش وجود داشت ، مردم عموماً از راه کشاورزی و ماهیگیری امرار معاش می کردند.

مهمترین معبد اسمیرنای باستان معبد آتنا بود که قدمت آن به 640 تا 580 قبل از میلاد برمی گردد و اکنون تا حدی بازسازی شده است.

 Smyrn دیگر یک شهر کوچک نبود ، بلکه مرکز شهری بود که در تجارت مدیترانه درگیر بود. این شهر در نهایت به یکی از دوازده شهر ایونی تبدیل شد و بین 650 تا 545 قبل از میلاد به اوج خود رسید و به یک مرکز فرهنگی و تجاری پیشرو در حوزه مدیترانه آن زمان تبدیل شد ، این دوره که حدود یک قرن به طول انجامید ، قدرتمندترین دوره کل تمدن ایونی را تشکیل می دهد. یکی از مهم ترین نشانه های دوره درخشان در ازمیر، رواج نوشتن از سال 650 قبل از میلاد است.

لیدی ها و پارس ها در ازمیر ترکیه

موقعیت بندری شهر، نزدیک به پایتخت ها، لیدیایی ها را به سمت اسمیرنا جذب کرد. در زمان سلسله مرمناد، لیدی ها شهر را در حدود 610-600 قبل از میلاد تصرف کردند و قسمت هایی از آن را سوزاندند ، با این حال آخرین تجزیه و تحلیل خرابه‌های بایراکلی نشان می‌دهد که این معبد به طور مداوم مورد استفاده بوده یا تحت حکومت لیدیا خیلی سریع تعمیر شده است. اندکی پس از آن، تهاجم خارج از آناتولی به طور موثری به تاریخ اسمیرنای قدیم به عنوان یک مرکز شهری پایان داد. در پایان جنگ بین امپراتور ایران کوروش کبیر و کروسوس پادشاه لیدیا، اسمیرنا به همراه سایر شهرهای دریای اژه تحت فرمانروایی پارسیان درآمد. با عهدنامه آنتالکیداس که بین اسپارت ها و پارس ها در سال 386 قبل از میلاد منعقد شد، شهر ایونیا در عین حال، شهر اسمیرنا تحت سلطه پارس ها باقی ماند. اگرچه معبد آتنا در سال 545 قبل از میلاد متروک شد، اما پس از آن در مدت دویست سال، سمیرنای قدیم اهمیت و کارکرد خود را از دست داد.

دوره هلنیستی و دوره امپراتوری روم در ازمیر

(333 قبل از میلاد - 395 پس از میلاد)

قبل از میلاد مسیح ، شایع شده است که اسکندر مقدونی که در سال 334 برای جنگ با ایرانیان به آناتولی رفت و تا افسس پیشروی کرد، پس از خوابی که هنگام استراحت در شکار در پاگوس (کادیفکاله) دیده بود، تأسیس شهر جدیدی را در اینجا توصیه کرد.

آنتیگونس که پس از اسکندر بر آناتولی غربی تسلط داشت ، تلاش کرد تا ازمیر امروزی را در حومه کادیفکاله تأسیس کند و مردم را اسکان دهد ، اما در جنگی که با لیسیماخوس از تراکیان در سال 302 قبل از میلاد انجام داد جان خود را از دست داد ، بنابراین شهر به تصرف لیسیماخوس درآمد. لیسیماخوس ، که از آتن کمک گرفت ، پروژه ای را که توسط آنتیگونس آغاز شده بود ، انجام داد. در این دوره ، اسمیرنا از نظر تجارت و فرهنگ بسیار پیشرفته بود و به مرکز فرهنگی با مدارس ، بیمارستان ها ، حمام ها ، سالن های ورزشی و تئاتر تبدیل شده است.

قنات های Kızılçullu که امروزه در محدوده منطقه Buca در ازمیر قرار دارند، در زمان امپراتوری روم ساخته شده اند و در دوره های بیزانس و عثمانی نیز مورد استفاده قرار می گرفتن (1880)

قبل از میلاد مسیح ، در ربع اول قرن سوم ، پس از شکست لیسیماخوس توسط سلوکوس ، شهر تغییر کرد. اسمیرنا که در دوران سلوکی به حکومتی نیمه مستقل دست یافت و توسط پادشاه سلوکی سوم اداره می شد ، او در برابر آنتیوخوس از روم کمک خواست و این پیشنهاد مورد قبول مجلس سنا قرار گرفت ، آنها به نیروی دریایی تحت فرماندهی دریاسالار رومی گایوس لیویوس در سال 190 قبل از میلاد کمک کردند. آنتیوخوس مجبور شد عقب نشینی خود را از اسمیرنا همراه با سایر شهرها اعلام کند. این واقعیت که شهر طرف رم را گرفت ، منجر به آزادی آن در پایان جنگ و معافیت از مالیات شد. پس از آن ، اسمیرنا به یک شهر رومی تبدیل شد. اگرچه در جنگ ژولیوس سزار و پومپه در سال 49 قبل از میلاد در کنار پومپه قرار گرفت ، اما در این جنگ پومپه شکست خورد.

پولمون، که در زمان امپراتور هادریان (117-138) در عصر روم ، معاون کنسولی بود ، از امپراتور این شهر کمک خواست و بناهایی مانند معبد هادریان ، ورزشگاه و بازار گندم ساخته شد و معافیت مالیاتی اعطا شد. در میان سازه های ساخته شده در ازمیر در دوره روم ، آثار بسیار کمی از تئاتر باستانی در شمال غربی دامن Kadifekale و استادیوم در غرب باقی مانده است. از سوی دیگر، آگورا ازمیر/ اسمیرنا به خوبی حفظ شده است و اکنون به اختصار آگورا نامیده می شود. پس از زلزله سال 178 پس از میلاد ، آگورا با حمایت امپراتور روم مارکوس اورلیوس بازسازی شد.

ازمیر، جایی که یکی از هفت کلیسای ذکر شده در کتاب مقدس در آن قرار دارد ، نقش مهمی در توسعه مسیحیت دارد. سنت پولیکارپ ، اولین اسقف اعظم ازمیر، یکی از اولین شاگردان جان رسول و انجیل نویس است. او که در حدود سال70 در آناتولی به دنیا آمد ، به دلیل ایمانش در 23 فوریه 155 توسط رومیان در استادیوم آکروپلیس ازمیر به آتش کشیده شد.

اسمیرنا در قرون وسطی ازمیر

هنگامی که امپراتوری روم در سال 395 به دو بخش تقسیم شد ، ازمیر بخشی از امپراتوری روم شرقی شد که در دوره مدرن به عنوان "امپراتوری بیزانس" شناخته می شد. در دوران امپراتوری روم شرقی ، امویان ، سلجوقیان ، صلیبیون و جنوایان برای تصرف شهر با یکدیگر جنگیدند. امویان اولین بار در سال 672 شهر را از دریا تصرف کردند و از آن به عنوان پایگاهی برای حملات خود به استانبول استفاده کردند. از سوی دیگر، ترکان ازمیر را برای اولین بار در سال 1081 به فرماندهی چاکا بیگ که از مهاجمان سلجوقی بود و اولین دریانورد ترک در زمان خود بود ، تصرف کردند. با خروج از ازمیر، بیزانسی ها در سال 1098 پس از مرگ چاکا بی ، که با حملات خود به جزایر دریای اژه و داردانل ، بیزانسی ها را به وحشت انداخت ، شهر را پس گرفتند. در سال 1204، سمت ساحلی شهر به دست شوالیه های رودز رفت.

منطقه ای که ازمیر در آن واقع شده است، تحت کنترل شاهزاده آیدینوگولاری ، یکی از شاهزادگان ترکمنی که در اواخر قرن سیزدهم در آناتولی غربی تأسیس شد، قرار گرفت. آیدین اوغلو محمد بیگ قلعه علیا ازمیر را در سال 1310 یا 1317 تصرف کرد. پسرش آیدین اوغلو امور بیگ اولین جنگ خود را در ازمیر انجام داد ، پس از دو سال و نیم محاصره ، در سال 1328 اهالی شهر مجبور به تسلیم قلعه بندر شدند. فرمانده قلعه مارتینو زاکاریا به خیوس رفت. ادامه لشکرکشی های امور بیگ در سال های بعد باعث شد که لاتین ها برای سازماندهی جنگ صلیبی علیه امور بیگ از پاپ درخواست کنند. نیروی دریایی متشکل از کشتی‌های قبرس، ونیز، جنوا و رودس، نیروهای آیدین‌گولاری را شکست داد و در 28 اکتبر 1344 موفق شد ساحل ازمیر را از ترک‌ها بگیرد. پس از حمله امور بیگ به ایمبروس در می  1347، به ویژه شوالیه های رودز که در ازمیر منافع تجاری داشتند ، طرفین به توافقی گرایش پیدا کردند. اگرچه لاتین ها با تخریب استحکامات ساحلی ازمیر در ازای امتیازات تجاری ترک ها موافقت کردند که شهر را ترک کنند ، اما پاپ کلمان این کار را تایید نکرد و امور بیگ با جنگیدن اقدام به تصرف ازمیر ساحلی کرد. خندق ها پر شد در حالی که قلعه مدام با منجنیق کوبیده می شد اما مرگ امور بیگ بر اثر اصابت تیر در اسفند 1348 باعث شد که روحیه سربازها بدتر شود و به ازمیر عقب نشینی کنند. حزیر بیگ که جایگزین امور بیگ شد ، قراردادی منعقد کرد که امتیازات بسیار وسیعی به لاتین ها می داد بنابراین، ازمیر ساحلی به مدت نیم قرن تحت سلطه لاتین باقی ماند.

در همین حال ، امپراتوری عثمانی در سال 1390 بر استان آیدین تسلط یافت. ییلدیریم بایزید پس از تصاحب تاج و تخت ، آیدین اوغولاری را به همراه سایر شاهزادگان خود پذیرفت ، اما ازمیر ساحلی در دست شوالیه های مهمان باقی ماند. ارتش امپراتوری تیموری به فرماندهی تیمور، که با پیروزی در نبرد آنکارا، امپراتوری عثمانی را شکست داده بود، در نتیجه محاصره ازمیر در دسامبر 1402، شهر را از شوالیه های Hospitaller گرفت و قلعه سنت پیتر را ویران کرد. پس از اینکه چلبی محمد تاج و تخت را تصرف کرد و ثبات را تثبیت کرد ، امپراتوری عثمانی پس از یک محاصره ی ده روزه با کمک اربابان مسیحی مانند شوالیه های رودس و شاهزاده لسبوس ، ازمیر را در سال 1415 به سرزمین های عثمانی ضمیمه کرد. برخی از امتیازات به اتباع ایالات فوق الذکر به دلیل کمک آنها داده شد. آیدین بیگ و کنید بیگ که در جریان این حوادث در بیزانس زندانی بودند ، پس از مرگ چلبی محمد از زندان خارج شدند و در واقعه ی مصطفی دوزمجه درگیر شدند و دوباره ازمیر را تصرف کردند و در دوم مرداد سال 1424 شهر را به طور کامل تصرف کردند. از این تاریخ به بعد، ازمیر تا زمانی که در سال 1919 توسط یونانی ها اشغال شد ، تحت حاکمیت مطلق عثمانی باقی ماند.

اولین کاوش در ازمیر قدیم توسط Ciriaco d'Ancona در سال های 1429-1430 و 1446 انجام شد.

درباره دوره ی عصمانی های ازمیر

پس از اینکه ازمیر تحت سلطه عثمانی ها قرار گرفت، مرکز ناحیه ای شد که به سنجاق آیدین متصل بود. این ناحیه شامل Karşiyaka در شمال، Bornova و Buca در شرق، Torbalı در جنوب، Çeşme، Seferihisar و Karaburun در غرب و مرکز آن شهر ازمیر و محل اقامت قاضی ازمیر بود. ازمیر که در ابتدا به سنجاک آیدین متصل بود، در حدود سال 1573 به سنجاق سیغلا که در استان کاپتان پاشا قرار داشت پیوست. از آنجایی که در قرون وسطی سمت دریا در دست مسیحیان و سمت خشکی در دست مسلمانان بود، شهر از نظر اقتصادی ضغیف و کسل ‌کننده بود ، پس از تسخیر کامل آن به دست عثمانی‌ها ، در سال 1394 توسعه زیادی را از خود نشان داد. قرن هفدهم تا پایان قرن شانزدهم به عنوان بندری تلقی می شد که کالاهای استانبول و بازار داخلی را تامین می کرد. در آن زمان، این شهر از نظر محصولاتی که در مزارع ، تاکستان ها و باغ های اطراف خود کشت می شد، خودکفا بود. مواد غذایی از قبیل انگور، انجیر ، انار، بادام ، گلابی ، زردالی و مایحتاج مورد نیاز مانند صابون و موم زنبور عسل و نیز طناب، کنف، پارچه بادبانی ، روغن زیتون و غیره که مورد نیاز کشتی سازی بود ، تامین می شد ، که ای مواد در قرن شانزدهم از مجاورت ازمیر از طریق دریا  به استانبول و کاخ حمل و تامین می شد.

ازمیر شاهد قیام عرب سعید و کالندروغلو در محدوده شورش های جلالی در سال های 1605-1606 بود. با این حال، این شهر پس از کاپیتولاسیون امپراتوری عثمانی در سال 1620 که به بیگانگان اعطا کرد ، به تدریج به یکی از مهم ترین مراکز تجاری امپراتوری تبدیل شد و از قرن هفدهم میلادی توسعه اقتصادی زیادی را نشان داد.

بندر ازمیر در مدت کوتاهی به مهمترین مرکز تجارت داخلی ، خارجی و ترانزیتی تبدیل شده ، در قرن شانزدهم ، کشتی هایی که بیشتر در بندر ازمیر قابل مشاهده بودند ، دارای پرچم ونیزی ، ژنوایی و دوبرونیک بودند.

بعدها کشتی های فرانسوی و انگلیسی به آنها ملحق شدند. این ایالت ها تا آغاز قرن هفدهم در ازمیر کنسولگری نداشتند ، کنسولگری ها پس از سال 1610 افتتاح شدند ، در همین حال ، ساختار جمعیتی شهر شروع به تغییر کرده و منابع قرن شانزدهم بیان می کنند که نوزده مسجد ، هجده کنیسه و تنها یک کلیسای ارتدوکس یونانی در ازمیر وجود داشته است و تنها یکی از 9 محله شهر مسیحیان بودند ، بنابراین در آن زمان در مرکز شهر، ترک‌های مسلمان در اکثریت بودند ، یک جامعه یهودی مهم و ریشه‌دار وجود داشت و یونانیان مسیحی باید در اقلیت می بودند.

ازمیر شهر بندری بین المللی

در قرن نوزدهم، این شهر مورد علاقه بازرگانان فرانسوی، انگلیسی، هلندی و ایتالیایی بود. به موازات این توسعه، مرکز استان آیدین ابتدا به طور موقت در سال 1841 و سپس به طور قطعی در سال 1850 به ازمیر منتقل شد. در همان سال سلطان عبدالمجید برای دیداراز ازمیر به این شهر سفر کرد. هنگامی که افزایش حجم تجارت به دلیل شرایط آن دوره ساخت راه آهن ایمن و سریعتر را ضروری کرد، یک تاجر انگلیسی به نام رابرت ویلکین که در ژوئیه 1855 در ازمیر زندگی می کرد، از طرف خود درخواست امتیازی برای ساخت راه آهن ازمیر به را آیدین کرد و به همراه چهار شریک خود در ماه مه 1857، شرکتی به نام شرکت راه آهن عثمانی از ازمیر به آیدین تأسیس کرد. اولین بخش از خط بین آلسانجاک و سیدیکوی در 30 اکتبر 1858 به بهره برداری رسید. این خط دومین خط راه آهن پس از خط راه آهن اسکندریه به قاهره بود که اولین خط آهن آناتولی در محدوده امپراتوری عثمانی بود و در سال 1856 در استان مصر به بهره برداری رسید . در سال‌های بعد، خط آهن ازمیرتا باندیرما و خط آیدین تا سوکه گسترش یافت ، بنابراین ازمیر از طریق راه آهن به حاصلخیزترین منطقه اطراف خود متصل شد.

پس از دیدار سلطان عبدالمجید در سال 1850، سلطان عبدالعزیز در سال 1863 به دیدار ازمیر آمد. سازمان شهرداری مدرن در شهرهای عثمانی با مقررات استانی مورخ 8 اکتبر 1864 در زمان سلطنت سلطان عبدالعزیز آغاز شد و به دنبال آن، اولین شهردار شهرداری که در سال 1871 در ازمیر تأسیس شد، ینیشهیرلی زاده احمد افندی بود.

پس از آغاز ساخت راه‌آهن آیدین به ازمیر، زمانی که مشخص شد که ازمیر شدیداً به یک اسکله نیاز دارد ، در سال 1862 در نظر گرفته شد که یک حلقه بر روی جرثقیل ها ساخته شود که سرعت و سهولت در بارگیری و تخلیه کشتی‌ها را فراهم کند . این ایده بعدها به اسکله ای به طول 218,574 ذراع متر بین کوناک و آلسانجاک تبدیل شد این اسکله که توسط برادران دوسو، پیمانکار فرانسوی ساخته شد ، در آغاز سال 1876 تکمیل و مورد بهره برداری قرار گرفت.

در دهه 1880 حمل و نقل بین دو طرف خلیج به صورت غیر رسمی انجام می شد. در 13 ژوئیه 1883 امتیازی به مدت سی سال به یحیی حیاتی افندی یکی از بازرگانان داده شد. شرکت کشتی حمیدیه ازمیر در فوریه 1884 سفرهای خود را آغاز کرد. کشتی های شرکت ازمیر حمیدیه فری جدا از سفرهای روزانه داخل بندر تا فوچا و کارابرون در خلیج فارس و تا آیوالیک و رودس در خارج از خلیج می رفتند. با گذشت زمان، سهام شرکت به دست خارجی ها رفت.

در طول قرن نوزدهم، ازمیر از نظر حجم تجارت همیشه از سایر بنادر عثمانی در دریای اژه و مدیترانه جلوتر بوده. بیروت و تسالونیکی ، دو بندر مهم مدیترانه شرقی ، حتی نتوانستند به 40 درصد تجارت خارجی ازمیر در دهه 1880 برسند. در نیمه دوم قرن نوزدهم ، صادرات ازمیر هرگز به زیر 3 میلیون پوند نرسید که در سالهای 1904 و 1905 به بیش از 5 میلیون افزایش یافت.

عصر مدرن در ازمیر چگونه آغاز شد

پس از شکست امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول ، فاتحان جنگ برای مدتی قصد داشتند بخش بزرگی از آناتولی را به مناطق تحت نفوذ خود تبدیل و بین خود تقسیم کنند و بر اساس معاهده سور، بخش‌های غربی ترکیه را به یونان هدیه کردند. این شهر در 15 مه 1919 توسط ارتش یونان اشغال شد. از همان روزهای اول فرود ارتش یونان، «نخستین گلوله» که توسط حسن تحسین روزنامه نگار به سوی گروه های یونانی شلیک شد و کشته شدن سرهنگ فتحی بیگ و سربازان غیرمسلحش با سرنیزه در پادگان های تاریخی شهر، نماد مقاومت شد.

گردآوری از زبان ترکی مجله ازمیر تایمز      ترجمه: س.حمید.رابط