زندگی باب مارلی

فهرست مطالب مربوط به باب مارلی

• بیوگرافی باب مارلی
• ده حقیقت شگفت انگیز درباره زندگی باب مارلی!
• پس از اینکه باب The Wailers را ترک کرد
• همسر خانواده و فرزندان باب مارلی
• سال‌های آخر حیات و مرگ باب مارلی
• جوایز و افتخارات باب مارلی
• آلبوم های باب مارلی
• باب مارلی و علاقه اش به فوتبال

بیوگرافی باب مارلی

باب مارلی زادهٔ ۶ فوریه ۱۹۴۵ – درگذشتهٔ ۱۱ مه ۱۹۸۱ یکی از برجسته‌ترین خواننده های معاصرِ جامائیکا، صاحب‌سبک رِگِی، ترانه‌سرا و نوازندهٔ گیتار که فعال اجتماعی  نیز بود. بیشتر آهنگ‌های باب مارلی مضمون اجتماعی دارند که آلبوم Legend مارلی در سال ۱۹۸۴ با بیش از ۱۳میلیون نسخه ، بالاترین فروش سبک رِگِی را به خود ختصاص داد.

وقتی باب 5 ساله بود، مادرش تصمیم گرفت به کینگستون نقل مکان کند ، جایی که باب و خانواده اش با بانی لیوینگستون و خانواده اش که یکی از بهترین دوستان باب در طول زندگی اش بود ، زندگی می کردند. باب و بانی از آن زمان با موسیقی درگیر بودند. پدر باب، سفیدپوستی جامائیکایی و از نوادگان فردی انگلیسی بود و مادرش سِدِلا بوکر، نوجوانی سیاه ‌پوست بود که در سال ۱۹۴۴ با نروال ازدواج کرد. باب در روستای کوچک سنت آن پریش به دنیا آمد و پدرش را به‌ندرت می‌دید. او در دوران نوجوانی طعم تبعیض نژادی را چشید.

باب مارلی در جوانی نزد دوستش، وینسنت فورد که یک سرآشپز بود زندگی می‌کرد و به آموختن و تمرین گیتار مشغول بود. به دلیل همین دوستی بعدها در سال ۱۹۷۵ یکی از زیباترین آهنگ‌های خود، No Woman, No cry را با نام او منتشر کرد و حق بهره‌ برداری از این ترانه را به وی سپرد.

مارلی یکی از مهم ترین نام هایی است که موسیقی رگی را در مرزهای جامائیکا ساخت و آن را به تمام دنیا اعلام کرد. باب مارلی که با دو تن از دوستان خود، بانی لیوینگستون و پیتر تاش گروه The Wailers  پایه‌گذاری کرده بود پس از آن به عنوان سلطان این نوع موسیقی معرفی شد او موسیقی را به صورت حرفه ای با این گروه شروع کرد. که بعداً همه آنها به دنبال مشاغل انفرادی مانند باب مارلی رفتند.

پس از اینکه باب The Wailers را ترک کرد، به سه هنرمند رگی زن، The I-Threes، در زمینه موسیقی کمک کرد. جودی موات یکی از اعضای گروه برای این هنرمند باتجربه از تعبیر زیر استفاده کرد.

این ترانه سرای مشهور جامائیکایی نه تنها با خودش بلکه با این گروه باعث شده «موسیقی جزیره ای» جنبه جهانی پیدا کند. ترانه های او محتوایی سیاسی اما ساده داشت.

مدال صلح سازمان ملل متحد در سال 1978 به باب مارلی برای حمایت از کمک های بشردوستانه به مردم آفریقا با آهنگ هایش اعطا شد. و سالی که این جایزه را دریافت کرد، برای کمک های بشردوستانه به کنسرتی در جامائیکا رفت. مارلی که در سطح بین المللی به دلیل نوازندگی خود شناخته شده است، قدردانی زیادی برای جنبه انسان دوستانه خود به دست آورده است.

آهنگ هایی که او اجرا کرد مانند "I Shot The Sheriff" و "Get Up, Stand Up" توسط هنرمند مشهور اریک کلاپتون سال ها بعد تنظیم مجدد شد.

همسر ،  خانواده و فرزندان باب مارلی

ریتا مارلی (همسر): او در گروه ویلرز همخوانی می‌کرد و هم‌اکنون در سازمان‌های نیکوکاری جامائیکا و آفریقا فعالیت دارد.

کدلا مارلی (دختر): اولین دختر باب مارلی است که هنوز با برادر خود زیگی موسیقی کار می‌کند. وی همچنین مدیرعامل شرکت توف گنگ‌های بین‌المللی است.

دامیان مارلی (پسر): برنده جایزهٔ گرمی، او کار حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۹۶ آغاز کرده و کار او ترکیبی از سبک رِگِی کلاسیک، هیپ هاپ، آر اند بی و دنس هال است.

جولین مارلی (پسر): ترانه‌سرا و خواننده، او اولین دموی خود را در ۵سالگی ضبط کرد و زندگی خود را به موسیقی اختصاص داد. وی در پروژه‌های موسیقی رِگِی خواهران و برادران خود را یاری می‌کند.

کی مانی مارلی (پسر): برندهٔ تنیس رومیزی مسابقات آنتیا بلناویس، برندهٔ موسیقی ترکیبی رِگِی و هیپ هاپ، و بیش از ۱۰ سال است که مجری‌گری و بازیگری را پیشه کرده‌است.

سال‌های آخر حیات و مرگ باب مارلی

در سال ۱۹۷۷ آشکار گردید که مارلی به ملانومای بدخیم (نوعی سرطان پوست) مبتلا بود. در سال ۱۹۸۰ او و گروه نوازندگان وی به عنوان بخشی از تور اروپا، بزرگترین کنسرت خود را درشهر میلان در برابر یکصد هزار نفر اجرا کردند. پس از آن و بعد از بازگشت به کشور آمریکا، مارلی دو بار دیگر در مدیسن اسکور گاردن به روی صحنه رفت، ولی تور آمریکای مارلی به دلیل رو به وخامت گذاشتن سلامتی وی ناتمام ماند. او برای مداوا به آلمان سفر کرد. هنگامی که پس از هشت ماه تلاش برای مداوای او بهبودی قابل توجهی رخ نداد، مارلی تصمیم گرفت تا به زادگاهش جامائیکا برگردد. در زمان پرواز هواپیمای مارلی به سوی جامائیکا، حال وی بدتر شد. هواپیمای او در میامی به زمین نشست و مارلی به بیمارستان فرستاده شد. او در سحرگاه روز یازدهم ماه مه سال ۱۹۸۱ در ۳۶ سالگی درگذشت. آخرین جمله وی به پسرش این بود:

جوایز و افتخارات باب مارلی

• 1976: گروه موسیقی سال رولینگ استون
• ژوئن 1978: اعطا مدال صلح جهان سوم از سازمان ملل متحد.
• فوریه 1981: نشان شایستگی جامائیکا را دریافت کرد که در آن زمان سومین نشان عالی کشور بود.
• مارس 1994: به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت.
• 1999: آلبوم قرن برای خروج توسط مجله تایم.
• فوریه 2001: ستاره ای در پیاده روی مشاهیر هالیوود.
• فوریه 2001: جایزه یک عمر دستاورد گرمی دریافت شد.
• 2004: رولینگ استون او را در فهرست 100 هنرمند برتر تمام دوران در رتبه 11 قرار داد.
• 2004: در میان اولین افرادی که به تالار مشاهیر موسیقی انگلستان راه یافتند
• "One Love" به نام آهنگ هزاره توسط BBC.
• توسط نظرسنجی بی بی سی به عنوان یکی از بزرگترین غزلسرایان تمام دوران انتخاب شد.
• 2006: یک پلاک آبی در اولین اقامتگاه او در بریتانیا در ریجمونت گاردنز لندن پرده برداری شد که توسط انجمن تراست نوبیان جاک به او تقدیم شد و توسط وزارت امور خارجه و مشترک المنافع حمایت شد.
• 2010: Catch a Fire به تالار مشاهیر گرمی (آلبوم رگی) راه یافت.

• The Wailing Wailers (1965)
• Soul Rebels (1970)
• Soul Revolution Part II (1971)
• The Best of the Wailers (1971)
• Catch a Fire (1973)
• Burnin' (1973)
• Natty Dread (1974)
• Rastaman Vibration (1976)
• Exodus (1977)
• Kaya (1978)
• Survival (1979)
• Uprising (1980)
• Confrontation (1983)

باب مارلی و علاقه اش به فوتبال

جدای از موسیقی ، فوتبال نیز نقش مهمی در طول زندگی او ایفا کرد. بازی، در پارکینگ‌ها، زمین‌ها و حتی داخل استودیوهای ضبط . مارلی باشگاه برزیلی سانتوس و ستاره آن پله را دنبال می‌کرد و همچنین از طرفداران باشگاه فوتبال انگلیس ، تاتنهام هاتسپر و هافبک آرژانتینی بود. مارلی معاشرت خود را با افراد سرشناس این ورزش محبوب افزایش داد تا جایی که ، در دهه 1970 فوتبالیست بین المللی جامائیکایی ، آلن "اسکیل" کول را مدیر تور خود کرد. او به روزنامه نگاری گفت:

«اگر می خواهی با من آشنا شوی ، باید در مقابل من و ویلیان فوتبال بازی کنی».

ده حقیقت شگفت انگیز درباره زندگی باب مارلی!

1. باب مارلی هرگز گذشته خود را فراموش نکرد

باب مارلی (رابرت نستا مارلی) که در روستایی جامائیکا به دنیا آمد، گاوها را می دوشید، وقت خود را روی الاغ می گذراند و به کشاورزی مشغول بود. جایی که او زندگی می کرد، تنها منبع نور غیر از ماه و خورشید، کرم شب تاب بود. شب هایی که باب گرسنه می خوابید بی شمار بود. او به‌عنوان فردی که میزان مظلومیت سیاه‌پوستان را تجربه کرده است، در طول زندگی خود برای کمک مالی و معنوی به این افراد تلاش کرده است.

2. باب مارلی همه مردم را در آغوش می گرفت

"من نه طرف سیاه پوستان هستم و نه طرف سفیدها، من طرف خدا هستم." (باب مارلی)

زمان هایی بود که او را به دلیل دورگه بودن کنار گذاشتند، با وجود اینکه سیاه پوست به نظر می رسید، کسانی هم بودند که او را «پسر سفید» صدا می زدند، فقط به این دلیل که او یک دورگه بود.

3. معرفی جهان به سبک Raggae
"اگر موسیقی و عشق را به زندگی مردم تزریق کنید، می توانید آنها را درمان کنید." (باب مارلی)

رگی در واقع موسیقی برآمده از ملودی های دین راستافاریانیسم بود که به آن معتفد بود. همه اطرافیانش اهل موسیقی بودند. در جوانی از پوست درختان و پوست حیوانات آلات موسیقی می ساختند و می نواختند. اما بزرگترین قدمی که او به نام موسیقی برداشت، خرید گیتار بود. حتی گفته می شود به همین دلیل او را از خانه بیرون کردند. او با واکنشی مانند "گیتار در این فقر برای چیست؟" مواجه شد، استعداد او در نوشتن اشعار همراه با نواختن عالی گیتار برای تحت تاثیر قرار دادن مردم کافی بود. ابتدا ملودی را می نواخت و بعد شعر را می ن

4. باب مارلی یک عشق زیبا داشت

حدس زدن اینکه او با زنان خوب است، نباید سخت باشد. معشوقه او سیندی بریکسپیر بود که به عنوان دوشیزه جهان انتخاب شد. در رسانه ها با عنوان خانم جهان و مرد وحشی یاد می شد. باب با معلمی به نام ریتا ازدواج کرد. او در مجموع 11 فرزند از 7 زن دارد.

5. باب مارلی معنای عمیق را به کلمات ساده متصل می کرد

"یک عشق، یک قلب. بیایید همه دور هم جمع شویم و احساس خوبی داشته باشیم." (از آهنگ One Love)

اگر "No Woman No Cry" را گوش کرده باشید اولین چیزهایی که به ذهن شما می رسد، ( زن نباشد گریه هم نیست ) است. اما باب مارلی به نوعی در آنجا غوغا می کند. نمی گوید زن نباشد گریه هم نیست ، در واقع می گوید (نه زن من نه گریه نکن).

6. باب مارلی همانطور که عاشق موسیقی بود عاشق فوتبال بود
"فوتبال بخشی از من است. وقتی بازی می کنم، دنیای اطرافم بیدار می شود. فوتبال آزادی است!" (باب مارلی)

7. عشق باب مارلی به فوتبال او را به سمت مرگ کشاند
انگشت شست او که در حین بازی فوتبال آسیب دیده بود دچار عفونت شد. پزشکان گفتند که او باید به پایش استراحت دهد. اما او با گوش ندادن به حرف پزشکان به فوتبال ادامه داد. در نتیجه، او به سرطان ملانوما مبتلا شد.

8. باب مارلی گیاهخوار بود
در دین او گوشت وصدف نمی خوردند. آنها الکل و سیگار را هم مصرف نمی کنند ، اما جالب اینجاست که ماری جوانا برای آنها ضروری است. زیرا این گونه تصور می کنند که به خدا نزدیک تر می شوند.

9. باب مارلی موهایش را کوتاه نمی کرد و نمی شست
مدل موی نمادین باب از اینجاست. او مخالف این بود که این مدل مو به عنوان مد ترجیح داده شود. زمانی که بیماری او تشدید شد و شروع به شیمی درمانی کرد، مجبور شد موهایش را کوتاه کند. و همه از دیدن او به این شکل شگفت زده شدند. می گویند شبی که باب موهایش را کوتاه کرد، به سختی گذشت.

10. باب مارلی می توانست از سرطان جان سالم به در ببرد

پزشکان می خواستند بخشی از انگشت شست باب را قطع کنند. و برای او فرستی دوباره بسازند ، با این حال، او نپذیرفت زیرا این کار با اعتقادات مذهبی او در تضاد بود. باب مارلی در سن 36 سالگی درگذشت. او با گیتار قرمز Gibson Les Paulخود که در طول زندگیش هیچ وقت آن را رها نکرده بود ، توپ فوتبال ، جوانه ماری جوانا ، انجیل و انگشتری که شاهزاده اتیوپی هدیه کرده بود ، در مقبره دفن شد.

ترجمه و گردآوری از مجله ازمیر تایمز